Εκλογές aka "μια ωραία πεταλούδα"

4 Οκτωβρίου. Εκλογές.

Εκλογές και πράσινα άλογα. Χέστηκε η φοράδα σταλόουν (σιλβέστρ). Κάποιοι θα φουσκώσουν σαν τα παγώνια, κάποιοι άλλοι θα γίνουν λαγοί. Ούτε ψύλλος στον κόρφο μας. Αφήστε τα κομματόσκυλα και τις ποντικομαμμές να σκυλοτρώγονται. Μας έκαναν τον τζίτζικα αηδόνι. Γελάει και το παρδαλό κατσίκι. Άλλωστε, δεν γνωρίζει το σκυλί τον αφέντη του; Άσπρο σκυλί–μαύρο σκυλί. Ίδιο δάγκωμα. Ψάρια στο γιαλό όσα θέλεις σου πουλώ. Εκεί που μας χρωστούσαν, μας πήραν και το βόδι. Ποιος θα βγάλει το φίδι απ’ την τρύπα; Κανίς. Τα ζώα μου αργά. Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα. Διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλο. Απ’ τον κόρακα βέβαια «κρα» θα ακούσεις. Και από υποσχέσεις; Να φαν’ κι κότες. Εμείς σαν τα πρόβατα και αυτοί ζωή και κότα. Ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Επειδή λοιπόν ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη και κακό σκυλί ψόφο δεν έχει, ας κάνουμε ακόμη μια φορά τους ψόφιους κοριούς. Νηστικό αρκούδι άλλωστε δεν χορεύει.

4 Οκτωβρίου. Παγκόσμια Ημέρα των Zώων. Μεγάλων και μικρών.

Υ.Γ. Μπάτσοι-Γουρούνια-Δολοφόνοι.

Το παλιό μου παιχνίδι

Ένα λιβάδι μεγάλο από σκακιέρα.

Και μια βασίλισσα θεόρατη σα πιόνι.

Ζιζάνια άτακτα χορεύουν με φλογέρα.

Μεγάλα λάχανα φωτίζουν από χιόνι.

-------

Ένας τοξότης από μάρμαρο με βέλη.

Μια μαύρη τρύπα που τρέχει να μου φύγει.

Της μαύρης χήρας τα λόγια στάζουν μέλι.

Και μένα ο χρόνος, σιγά σιγά μου λήγει.

-------

Αυτός ο τύραννος την έχει ξεμωράνει.

Σάπια ντομάτα μού μιλάει μες την τσέπη.

Κι ένας έμπορος διαβάζει απ’ το Κοράνι.

Κι Ομήρου ήρωες στοιχειώνουνε τα έπη.

-------

Το όστρακο κοιμήθηκε με το μαργαριτάρι.

Σοφή η κάμπια, μού χαρίζει ένα βιβλίο.

Το τζίνι το άμοιρο μού δίνει μανιτάρι.

Και μέντες τρώω που θυμίζουνε σχολείο.

-------

Ξεκούρδιστο σπουργίτι κοιτώ στο φως της μέρας.

Το γρίφο λύνω μ’ ένα δύσκολο στιχάκι.

Και η πεντάμορφη το βρήκε πια το τέρας.

Κι ο μινώταυρος πια κάηκε μες το τζάκι.

Μπητ μπητ – στέρεο στέρεο

Μπητ μπητ – στέρεο στέρεο.

Μπητ μπητ – στέρεο στέρεο.

Με δυο οθόνες με βλέπεις διπλό.

Με σάουντ μπλάστερ την ακούς στερεό.

Μπητ μπητ – στέρεο στέρεο.

Μπητ μπητ – στέρεο στέρεο.

Με τζάβα ξέρεις να μαστουρώνεις.

Τόσα κουμπιά μα πώς τα κουμπώνεις.

Μπητ μπητ – στέρεο στέρεο.

Μπητ μπητ – στέρεο στέρεο.

Ντίτζιταλ κούκης τρως και κολλάς.

Ιούς γουστάρεις να τυραννάς.

Και την αμίγκα έχεις για γκόμενα.

Ντηλήτ της κάνεις αμφιλεγόμενα.

Μπητ μπητ – στέρεο στέρεο.

Μπητ μπητ – στέρεο στέρεο.

Γραμμές με κώδικα μόνο ρουφάς.

Κρυφά σκριπτάκια τα κοπανάς.

Μπητ μπητ – στέρεο στέρεο.

Μπητ μπητ – στέρεο στέρεο.

Γραμμένους όλους μας έχεις στη ραμ σου.

Τρίμπητα μπάφερ ξανά στην υγεία σου.

Μπητ μπητ – στέρεο στέρεο.

Μπητ μπητ – στέρεο στέρεο.

Ντίτζιταλ κούκης τρως και κολλάς.

Ιούς γουστάρεις να τυραννάς.

Και την αμίγκα έχεις για γκόμενα.

Εσκέηπ κάνεις πολλά εισπνεόμενα … κι ‘σαι…

Μπητ μπητ – στέρεο στέρεο.

Μπητ μπητ – στέρεο στέρεο.

Ξύπνος

- Είδα στον ύπνο μου ότι κοιμόμουν ρε μαλάκα.

- Έβλεπες και όνειρο;
- Ναι. Ότι κοιμόμουν και στο όνειρο του ονείρου,
έβλεπα πάλι ότι κοιμόμουν, αλλά ξύπνησα.
- Μια φορά είχα δει ότι είχα αϋπνίες.
- Και δεν μπορούσες να κοιμηθείς μετά;
- Δεν μπορούσα να ξυπνήσω.
- Και κοιμάσαι από τότε;
- Ξάγρυπνος.

Το αλφαβητάρι της νύχτας μου

Απατηλές βροχές γίνονται δάκρυα, εκθρονίζοντας ζαλισμένους ήλιους θαμπών ίσκιων, καθρεπτίζοντας λάμψεις μελαγχολίας, ντυμένες ξάγρυπνα όνειρα που ρεμβάζουν στο τίποτα, υψώνοντας φωνές χαμένων ψιχάλων ώχρας.

Το βιβλίο της μάπας

Κάνω λογκίν στον κόσμο με τους φίλους

Της μάπας το βιβλίο μου έχει ψύλλους

Τα τελευταία νέα μου διαβάζω

Στο τσατ με κάνω μπλοκ κι αφηνιάζω

Και το προφίλ μου είναι πικρό

Κεράστε το ένα φραπέ γλυκό

Ο τοίχος μου έχει στοιχειώσει

Κι η σέξυ φώτο μου έχει βαλσαμώσει

Αρθρίτιδα έχουν οι σύνδεσμοί μου

Παλιόφιλοι γινήκανε εχθροί μου

Χαζεύω γκόμενες με νέες κουπ

Άντε να κάνω τζοηνίν και κάνα γκρουπ

Και το προφίλ μου είναι πικρό

Κεράστε το ένα φραπέ γλυκό

Μέλος δεν είμαι σε καμία ομάδα

Αυτή τη στιγμή πίνω πορτοκαλάδα

(με ανθρακικό)

Πλημμοίρα

Κίτρινα σύννεφα - θολή βροχή

Δέκατα ανέβασαν οι ουρανοί

Αστράφτει, βροντάει τη νύχτα αυτή

Μυαλό που θυμίζει νεροποντή

Ό, τι κατεβάσει ας βρέξει

Ποτέ δε θα βρω μια λέξη

Με πνίγει μια άδεια σκέψη

Κι ο σκύλος μου έχει ρέψει

Κοιτώ σαν ομπρέλα - το μάτι βουρκώνει

Στρίβω με τρέλα χωρίς τιμόνι

Πιτσίλισα όλες μου τις ενοχές

Μούσκεμα οι τύψεις οι αδιάβροχες

Ό, τι κατεβάσει ας βρέξει

Ποτέ δε θα βρω μια λέξη

Με πνίγει μια άδεια σκέψη

Θα κόψω την κόλα – θ’ αρχίσω πέπσι…