Ήταν τρεις παρά δέκα το βράδυ... το παράθυρο καθρέφτιζε μια θλιμμένη φιγούρα και ο ήχος του paint it black βάραινε περισσότερο την ατμόσφαιρα... ήταν σχεδόν σίγουρο ότι το παιχνίδι είχε χαθεί... δεν θα το έστρωνε αρκετά... ακόμη μια μέρα θα ξημέρωνε που ο ήρωάς μας θα ένιωθε ότι η Ε.Μ.Υ. του είχε παίξει ένα σκληρό παιχνίδι... τα φώτα κλείνουν... η μουσική σταματά... αντί για σκοτάδι όμως, το δωμάτιο ξεχειλίζει άξαφνα από φως... με πόσες λάμπες άραγε να ισοδυναμεί μια ελπίδα που ξαναγεννιέται;... άπειρες μικρές λευκές νιφάδες χιονιού υπνωτίζουν τον ήρωά μας, που υποκλινόμενος σε αυτή τη μοναδική παράσταση της φύσης, πατάει πάλι το play στο κασετόφωνο...θαρρώ πως τον άκουσα να σιγοτραγουδά μαζί με τον Mick 'snooooooooow is on my side... yes it is...' Απίστευτο το πόσα μπορεί να σου διηγηθεί ένα παράθυρο...
7 comments:
Και όμως..το χιόνι λειτουργεί σαν μια διαδικασία εξαγνισμού. Εγώ σήμερα τη κοπάνησα από τη δουλειά και απλά απολαμβάνω το σκηνικό.Γλυκιά μελαγχολία..μόνο αυτό μπορώ να πω για τη σημερινή μέρα..
:-) Εγώ μετά το post αυτό, κανονικά θα έπρεπε να κοιμάμαι τώρα, αλλά είμαι τελικά στη δουλειά!! Συντροφιά με τα comments και τη γλυκιά μελαγχολία των εδώ παραθύρων... ;-)
Ελβετια γιναμε...
Στα χιονια της Αθηνας εχω περασει μερικες απο τις πιο ομορφες στιγμες της ζωης μου. Με τα ποδια στην μεση του δρομου και κανενα αυτοκινητο μονο πεζοι γυρο. Με την σωστη παρεα και τους σωστους προορισμους. Παραλιγο να χασω και ενα αεροπλανο. Περασμενα μεγαλεια...
Κριμα που εδω που θα επρεπε να εχει το τρελο χιονι και να χαιρονται ολοι εχει μειον 11 και απλα δεν χιονιζει. Και ο μαλακας που γραφει, με σορτσακι τρεχει καθε 2 βραδια.
Αληθεια το δικο μου παραθυρο που μπαζει τρελα και ειναι σαν να ειναι ανοικτο συνεχεια τι ονειρα προσφερει;;;;
Είσαι στην δουλειά;;;; Ε, αυτό δεν το περίμενα απο εσένα!!!
edw pou to estrwse prin apo kana mhna kai etriva ta xeria mou oti de 8a paw douleia, pros megalh mou dustuxia oxi mono phga, alla kai oi ma8htes mou htan oloi sto sxoleio etoimoi gia ma8hma oso pote sto parel8on!kala me elku8ra hr8an?
Και ναι! Το έσκασα και εδώ και μια ωρίτσα είμαι πάλι στη ζεστή θαλπωρή του σπιτιού... Κάλλιο αργά παρά ποτέ... Βγάζω το καπέλο μου στο twingo που το πρωί αποδείχθηκε πολύ σκληρό για να πεθάνει... τύφλα να ΄χουν οι τάρανδοι...
Φέτος ο καιρός μας κάνει πλάκα, δύο μέρες χιονίζει και δεν έκανε τίποτα.
Εγώ πάντως εχτές άλλαξα εθνικότητα και το έπαιξα Γιαπωνέζος, ο γνωστός Τσιν Χιν Λη και γραφείο γιόκ!!
Αλλά σήμερα ξανά τα ίδια %$%^**&^&$ ;)
Post a Comment